Op 10-11 en 12 augustus organiseerde het bestuur van de Cnossen Knossen Stichting een reünie voor alle Noord Amerikaanse Cnossens. De aanleiding was natuurlijk de publicatie van het nieuwe Cnossen Knossen familieboek. Het bestuur had het idee dat het passend zou zijn om, net als in Bolsward gebeurde met het Nederlandse boek, op een reünie in Amerika een soortgelijke presentatie te verzorgen van het nieuwe familieboek in het Engels. De trekkers van de organisatie waren Jim Cnossen (AAB 5.7.10.2), onze US Ambassadeur en zijn vrouw Cheryl. Ze hebben er een heel bijzonder weekend van gemaakt en er heel veel energie in gestoken.In totaal hadden zich 120 familieleden aangemeld voor de reünie, waaronder 12 uit Nederland. In het KLM vliegtuig op de heenreis was de crew al snel op de hoogte van de meerdere Nederlandse Cnossen’s op de vlucht. Zeer geinteresseerd vroegen ze naar de plannen in Amerika. Het verhaal over het nieuwe familieboek en de komende reünie wilden ze graag aanhoren. Als afscheid kregen we nog een kaartje als aandenken.

De reünie gangers waren afkomstig uit verschillende takken: AAB, FCA, FCN en FJD. Ook de B-tak zou vertegenwoordigd zijn, maar helaas werd hun vlucht gecanceld en konden ze er niet bij zijn (Paul Cnossen BBB 10.1.1.5.3). De familieleden kwamen verder uit alle hoeken van Noord-Amerika, o.a.: Canada, Washington, Oregon, Californië, Texas, Ohio en natuurlijk Michigan. Voor de van ver komenden had Jim een prachtig hotel gereserveerd in het centrum van Holland; het Haworth conference center hotel, onderdeel van Hope College.

Tijdens het ontbijt op vrijdagmorgen herkenden de aanwezige Cnossens elkaar daar meteen, ook al hadden ze elkaar nooit eerder gezien en werd er kennisgemaakt en startten de eerste gesprekken. Daar zouden er in de loop van het weekeinde nog heel veel van volgen.

Tegen vijven ’s middags reden we naar het Dunton park voor een diner cruise aan boord van de ‘Holland Prinses’, een oude radarboot.

Na een gezellig buffet werden Karaoke spullen opgesteld en traden diverse familieleden op. Johan Cnossen (AAB 5.14.7.4) opende met ‘It Heitelân’.

Ook de jongeren deden enthousiast mee. Zo zong Iris (AAB 5.14.7.1.1.1) samen met Inèz (AAB 5.14.4.1.3.1) o.a. ‘Country road take me home’. Mooi was ook het optreden van Jim en Rick Geertsma (AAB 5.14.5.5/6) met Amazing Graze. Ook de complete Geertsma-clan trad nog op. Cheryl, Jim Cnossens vrouw, zong een duet samen met de man van Judy Cnossen (FCA 3.3.2.3) Nick Gasboro. Nick heeft Italiaanse roots en een stem als Pavarotti. Hij zong voor zijn vrouw ook nog ‘I will always love you’, omdat ze deze dag 27 jaar getrouwd waren.

Het oorspronkelijke plan was om op Lake Michigan de zon in de zee te zien zinken, maar dit romantische moment moesten we missen omdat het te hard waaide voor de rondvaartboot. Lake Michigan is groter dan de Noordzee en als het waait zijn er hoge golven. We voeren daarom tot aan de Red House vuurtoren en keerden toen om.

Zaterdagmorgen stond in het teken van de historie van Holland Mi. Het is gesticht door een groep Nederlanders, die eind 19e eeuw naar Amerika vertrokken onder leiding van ds. van Raalte. De reden van vertrek was de na de Franse tijd onder leiding van koning Willem I ingestelde top-down besturing van de hervormde kerk, waarna de Afscheiding volgde. De bedoeling was oorspronkelijk om naar het middenwesten (Wisconsin, Iowa) te gaan, maar ds van Raalte keek eerst rond in Michigan en vond bij Holland een geschikte omgeving die veel leek op Nederland, met duinen aan een groot meer (Lake Michigan).

Na een bustour belandden we op ‘Windmill Island’, waar we de uit Nederland overgebrachte molen konden bezichtigen en er een rondleiding kregen. We moesten even wachten omdat we te vroeg waren. Alie Knegt (AAB 5.14.7.1) droeg om de tijd te doden in de bus het gedicht ‘Twa kikkers’ voor. De molenaar(se) kon erg boeiend vertellen over haar molen en haar vak.

Om twee uur vertrokken we naar het reünie terrein in het Tunnel park aan Lake Michigan. Jim had een mooie locatie geregeld met een dak tegen de felle zon.

Zoals het Cnossens betaamd werd er veel gepraat. Een aantal kenden elkaar al van een vorige reünie, maar de meesten waren in het begin onbekenden. Dat veranderde snel. Met een drankje in de hand werd uitgebreid kennisgemaakt en aan het eind was iedereen familie van elkaar.

Jim had een tafel met Cnossen artikelen opgesteld, waaronder natuurlijk het nieuwe boek, die goed werden verkocht. Een ingehuurde fotograaf maakte  groepsfoto’s

en na een uur opende Jim het buffet met gebed. Het buffet smaakte prima.

Na het buffet was het tijd voor het officiële deel.

De speeches over de geschiedenis van onze familie door de eeuwen door voorzitter Jelle (AAB 5.14.7.2), door Jim (AAB 5.7.10.2) over de emigratie en die van Jelle (AAB 5.14.4.1) over zijn reis op de motor naar Denemarken en de ontdekking van Cnossen herkenningspunten werden erg gewaardeerd getuige de ingespannen aandacht van de luisteraars.

De voorzitter reikte een Engels presentatie exemplaar van het nieuwe familieboek uit aan Cornelis Lubberts (AAB 5.7.9.2), zijnde de oudst aanwezige nakomeling (84) van Cornelis Pieters (AAB 5.7), die de eerst geëmigreerde voorvader is van de aanwezigen. Hij stelde dat bijzonder op prijs, maar moest in verband met zijn gezondheid helaas de reünie wat eerder verlaten.

Na afloop van het officiële deel werd er nog lang doorgepraat.

Op zondag gingen we gezamenlijk naar de kerk. Oorspronkelijk was het de bedoeling naar de oude Pillar kerk te gaan, maar die kerk werd net verbouwd en daarom moesten we naar de kapel van Hope College, iets verderop. Ook dat was een prachtige klassieke kerk.

Het werd een mooie dienst met in tegenstelling tot wat we in Nederland zien heel veel jongeren. Na afloop kregen we een kopje koffie en vertelde een gemeentelid ons iets over de geschiedenis van de Pillar kerk. Die geschiedenis heeft alles te maken met de aankomst van de eerste Nederlanders in Holland in het midden van de 19^eeeuw onder leiding van ds van Raalte.

De begintijd was moeilijk in Holland. Naast veel ziekte en moeite om de woeste natuur de baas te worden en huizen (en natuurlijk een kerkje) te bouwen, ontstonden veel onderlinge wrijvingen en zakelijke problemen. Van Raaltes strakke optreden als burgemeester, predikant, dokter, enz., zorgde er uiteindelijk voor dat de zaak op de rails kwam en bleef. Zo wist hij zijn medeburgers ervan te overtuigen dat het wenselijk was zich in 1850 aan te sluiten bij de Reformed Church, die al in de zeventiende eeuw door Nederlandse emigranten was gesticht. De Afgescheidenen in Nederland stonden echter wantrouwig tegenover die aansluiting vanwege de opvattingen in die kerk. Maar ook velen in Holland, Michigan en omgeving voelden zich daar niet op hun plaats, reden waarom zeven jaar later de Christian Reformed Church ontstond. Dat kerkgenootschap, strakker in de leer dan de ‘oude’ Reformed Church, kreeg wél een nauwere binding met de Nederlandse Afgescheidenen. In1851 werd in Holland een christelijke academie gesticht, die nu nog steeds bekend staand als Hope College. Van Raalte kreeg de erkenning die hem toekwam: in New York ontving hij een eredoctoraat voor zijn geestelijk leiderschap. Maar in Holland werd zijn leven er niet gemakkelijker op. Onderlinge wrijvingen in Holland, maar ook een verslechterende verstandhouding tussen hem en medeburgers eisten hun tol. In 1867 legde hij het predikant schap neer. Wel preekte hij nog regelmatig in Holland en omstreken. Ook kreeg hij een aanbod om aan het Hope College een professoraat te bekleden, maar dat weigerde hij, mede door zijn zwakke gezondheid.

Voor zondagmiddag hadden Jim en Cheryl een afscheidsreceptie voor de gasten van buiten de staat Michigan georganiseerd. In hun tuin hadden ze een tentoverkapping opgesteld met stoelen en tafels.

Cheryl en Jim wonen op een toplocatie op een duin aan Lake Michigan. De buurman had voor de gelegenheid zijn verzameling klassieke auto’s op de oprit opgesteld. Er stonden meer dan 10 prachtig gerestaureerde klassiekers opgesteld van Lelijke Eend tot grote Amerikanen. Het weer was prachtig en de sfeer kon niet beter. Na een drankje en wat praten werd een uitgebreid buffet opgesteld en kon wie wilde gaan zwemmen. Voor het buffet bood Jelle (AAB 5.14.7.2)  aan Jim en Cheryl een uit Nederland meegebracht presentje aan en opende Johan (AAB 5.14.7.4) het buffet met een in het Hebreeuws gezonden versie van het ‘Onze Vader’. Het hoogtepunt van de middag was het nagerecht: een prachtige Cnossen-Knossen taart. Het was moeilijk aan het eind van de middag weer te vertrekken.

‘It koe net better’